Karşılaşma #

Konu: Karşılaşma # Cuma Ağus. 21, 2009 1:41 pm

RP'dekiler: Letty Yvonné Archuléta & Amy Catniss Moon
RP'nin zamanı: 16:30 sıraları...
RP'nin yeri: Limana yakın bir yer

------------------------

Amy, sabah uyandığında saat 12.00 'ı bulmuştu. Geç uyanmak onun için her zaman için daha iyiydi. Erken uyandığında kendini 'salaklaşmış' hissederdi. Uyandığı zaman bir süre kendine gelememişti. Kafasını kaldırıp karşıdaki duvara bakınca da şok olmuştu. Saat 10 gibi limana gidip oturmak istiyordu. Hala kaçırmış sayılmazdı. Hızlıca üzerine bir bluz ve pantolon geçirdi. Hoş görünüyordu. Şu anda Nantes'te olduğunu hatırladı. Burda bir evi bile yoktu ama oteller ne güne duruyordu. Fransa'yı severdi. Otelin penceresinden aşağı baktı ve arabayla mı yoksa yürüyerek mi gideceğini düşündü. Yürümek iyi olurdu, sabah sporu gibi... Ama artık öğle olmuştu. Amy, otelden çıkarken arkasından birinin seslendiğini duydu. Döndüğünde anahtarını düşürdüğünü farketti. Aptal kafa... Neyse, pek takmadan yürümeye devam etti. Yürürken etrafına bakınıyordu. Birkaç tane alışveriş merkezi gördü. Aslında girip birşeyler almak isterdi ama kendini acele etmeye zorluyordu. Limana vardığında soluk soluğa bakmıştı. Saatine baktı. Yorulması normaldi, 10 dakikada gelinecek yolu, 4 dakikada gelebilmişti. Gülümseyerek etrafına bakındı. Nereye gitmesi gerektiğini bilmiyordu. Karşıda, limanın az ilerisinde, masalar olduğunu gördü. Bu masalara doğru ilerledi. Bu masalar, bir kafeye aitti. Oturdu ve etrafına bakınmaya başladı. Aslında karnı da acıkmıştı. Etrafına bakınırken garsonun da gelmesini bekliyordu.

Konu: Geri: Karşılaşma # Cuma Ağus. 21, 2009 2:08 pm

Gözlerini yine uzaklara bakmış buluyordu. İşi için mi acı çekiyordu? Bu sadece kafasındaki binlerce sorudan bir tanesiydi. İşinden uzaklaşıp bir kaç gün dinlenmeye gelmişti. Letty uğraşılması zor biriydi. Hep zor biri olmuştu. Kendi gibi hep zor kişilerle, zor işlerle uğraşırdı. Belki de zoru seçmesinin nedeni başka şeylere zaman vermek istememesiydi. Düşüncelerinden uzaklaşıp, masmavi denizden gelen yosun kokusunu ciğerlerine çekti. Ellerini kot pantolonunun ceplerine koymuş, yavaş adımlarla güzel günün tadını çıkarıyordu. İlerde gördüğü masalar dikkatini çekmişti. Güzel örtülerle süslenmişti. Turuncu ve krem renkler kullanılmıştı. Her şey en ince ayrıntısına kadar düzenlenmişti. Letty düzeni severdi. Ama hiçbir zaman düzenli olamamıştı. Zamanın geç olduğunu yeni anlamaya başlamıştı. Kızılımsı güneş yavaş yavaş yönünü değiştiriyor, karnı acıkmaya başlıyordu. İlerdeki masalar yine gözüne çarpmıştı. Ama bu sefer acıktığı için. Yüzündeki kocaman gülümsemesiyle ilerlemeye başladı. Masaların çevresi çitlerle düzenlenmişti. Üzerlerinde mis kokan çiçekler duruyordu. İçeri girdiğinde, bütün masaların dolu olduğunu fark etti. Tek başına oturan biri gördü. Adımlarını o masaya doğru çevirdi. Yavaşça ve sakinde güzel dudaklarını araladı; “Oturabilir miyim?”

Konu: Geri: Karşılaşma # Cuma Ağus. 21, 2009 2:30 pm

Amy, yavaşça etrafına bakınıyordu. Bütün masalar bir anda dolmuştu. Amy ise tek başına oturuyordu. Bugün gerçekten şanslıydı. Masanın üzerindeki turuncu ve krem rengi örtüler dikkatini yeni yeni çekiyordu. Doğrusunu söylemek gerekirse oldukça hoş olmuştu. Masa örtülerine bakarken çok yakından gelen, güzel bir ses duydu: "Oturabilir miyim?" . Amy, tanıdık olup olmadığını anlamak için kafasını kaldırdı. Tanıdık değildi, ama Amy ona güvenmeye karar verdi. Sarı saçlı ve renkli gözlü bir bayandı bu. Oldukça güzeldi. Amy ona baktı ve kafasını sallayarak: "Tabii. Buyrun oturun." dedi ve yanındaki sandalyeyi işaret etti. Bayan oturduktan sonra bir süre sessizlik oldu. Amy, bu sırada onu inceliyordu. Tabii bunu belli etmeden yapmaya çalışmak zor oluyordu. Güzelliğinin yanı sıra bakımlıydı da... Giyinimi mükemmeldi. Belki de Amy, bu yüzden ona güvenebilmişti. Sessizlik bir süre daha devam etti. Ama bu kısa sürmüştü. Amy, sessizliği bozup ona kendini tanıtmayı istiyordu ama elbette gerçek ismini söylemeyecekti. Bayanın da kimlik isteyecek hali yoktu ya... Ona baktı ve gülümseyerek: "Ben Andraste Beatbrouz. Amerika'danım. Ya siz?" dedi. Oldukça kibardı. Olması gereken de buydu zaten. Bayana bakmaya devam etti. Ciddi bir tavrı vardı ve Amy bundan hoşlanmıştı. Kadınla göz göze gelince gözlerini kaçırmadan önce gülümsedi. Fransa'da bir dost edinmek iyi olabilirdi.

Konu: Geri: Karşılaşma # C.tesi Ağus. 22, 2009 12:21 pm

Karşısındaki kişinin, gözlerine bakıyordu. Birilerine hitap ederken her zaman gözleri tercih ederdi. Bayanın gözleri Letty’nin üzerinde geziyordu. Fazla sürmeden bayan kafasını salladı; “Tabii. Buyurun oturun.” dedi ve yanındaki sandalyeyi işaret etti. Ama onun yanına değil karşısına geçmeyi tercih etmişti. Masmavi denize bakıyordu yine gözleri. Ama bu sefer derinlere dalmamıştı. Karşısındaki bayanın gözlerinin hala üzerinde süzüldüğünün farkındaydı. Bir kaç dakika sonra yüzünü bu sefer bayana çevirdi. Bayanı incelemeye başladı. Kumral bir bayandı. Kumrallık ona yakışıyordu. Yeşil gözleri etrafa ışık saçıyordu. Gayet güzel bir bayandı. Sessizlik sürüyor, Letty’nin canı sıkılmaya başlıyordu. Konuşmalımıydı, yoksa susmaya devam mı etmeliydi? Düşüncelerinin arasında bayanın konuşmasıyla ve güzel gülümsemesiyle kendine geldi; “Ben Andraste Beatbrouz. Amerika'danım. Ya siz?” Bayanın konuşmasına sevinmişti. O konuyu açmak zorunda kalmamıştı. Oldukça kibarca konuşuyordu. Bunu sevmişti. Belki, yıllar sonra yeni bir arkadaş ona iyi gelebilirdi. Yüzünü bayandan ayırmadan birleşmiş dudaklarını ayırdı; “Sarah… Sarah John. Avustralya’dandım. Ülkemden ayrılıp, dünya turuna çıktım. Şimdi Fransa’dayım. Buradan da Amerika’ya geçeceğim ve tur sona erecek. Ama Amerika da kalacağım.” Konuşmasını gereğinden fazla uzun tuttuğunun farkındaydı. Kimliğinin açığa çıkmasından korktuğu için çabuk anlatmayı tercih etmişti. Ciddi tavrından uzaklaşarak yüzüne gülümseme yerleştirdi.

Konu: Geri: Karşılaşma # C.tesi Ağus. 22, 2009 12:45 pm

Amy, bayanın yanına değil, karşısına oturduğunu gördü. Bu daha iyi olmuştu. Karşısındaki kişi, sanki konuşup konuşmamak arasında kalmış gibiydi. Amy konuşunca da rahatlamıştı. Bunun pek üzerinde durmak istemedi. Çünkü kendisi de konuyu başlatmaktan hiçbir zaman memnun olmazdı. Bayanın birini incelerken gözlerinin içine baktığını farketti. Amy'nin de gözlerine bakıyordu. Gözler, yalan söylemezdi. Amy gülümsedi. Düşüncelerini bir kenara atıp bayanı dinlemeliydi. O sırada bayan da konuşmaya başlamıştı: "Sarah… Sarah John. Avustralya’dandım. Ülkemden ayrılıp, dünya turuna çıktım. Şimdi Fransa’dayım. Buradan da Amerika’ya geçeceğim ve tur sona erecek. Ama Amerika da kalacağım." Amy tekrar gülümsedi. Avustralya'ya birkaç kez gitmişti. Güzel bir yerdi ona göre. Sarah, güzel isim... Ama tabii o da kendisi gibi sahte ismini söylemiş olabilirdi. Amy, bir şeyler söylemesi gerektiğini düşünerek: " Hımmm, Avustralya, güzel yerdir. " Evet, iyi bir yorumdu. Bayanla bir muhabbet konusu açabilmek için ne demesi gerektiğini düşündü. Meslek sorabilirdi, ama bu tehlikeliydi. Bunun arkasından karşısındaki de ona soracaktı ve ne diyecekti? Birşeyler uydurabilirdi aslında. Şu anda bir işinin olmadığını bile söyleyebilirdi. Kendisini araştıracak hali yoktu herhalde Sarah'nın... Gülümsedi ve mırıldandı: "Ne meslekle meşgulsünüz?" Bu sırada gülümsüyordu. Bunu daha kolay bir yolla sormanın imkânı yoktu. Kendini televizyon programlarındaki sunucular gibi hissetti. Onlar da bir kelime söyler sırıtırlardı. Aslında izlerken nefret ederdi bu durumdan, ama iletişimleri iyi etkilediğini biliyordu. Karşısındaki bayana tekrar baktı. Suçlu olamazdı. Ya da önceden Amy onu görmüş olamazdı. Görse hatırlardı. Daha dikkatle baktı ve düşünmeye devam etti. Ama yok, hatırlayamıyordu. Dünyadaki tüm insanları görmüş olamazdı tabii, ama suçlu dünyasını tanırdı. Sarah'nın suçlu olmadığından emin bir şekilde cevabı bekledi. Kimdi o?

Konu: Geri: Karşılaşma # C.tesi Ağus. 22, 2009 1:29 pm

Sorumun ardından Andraste tekrar gülümsedi. Açıkçası Letty konuşmanın nereye varacağını merak ediyordu. Fazla derinlere inmeyi sevmezdi. Ama bu kendi hayatı için geçerliydi. Mesleğinden dolayı başlarının hayatını yargılamayı severdi. Ama hayat onun olunca… Konuşmasından kısa bir süre sonra Andraste konuştu “Hımmm, Avustralya, güzel yerdir.” Şimdi soruyu o mu sormalıydı, yoksa bayan mı? Açıklayamayacağı bir şey sorarsa? Yalan söylerdi. Bu onun en iyi yaptığı işte ama bilmiyordu. Muhabbeti onun devam ettirmesi gerekiyordu. Ne sorabilir, ne? Neden burada olduğunu sorabilirdi. Nasıl olsa o önceden cevabını vermişti. Ama bayan ondan önce davranmıştı; "Ne meslekle meşgulsünüz?" Soru ondan gelmişti. Hem de zordu. Normal bir insana göre kolaydı ama mesleği polis olanlar için zordu. “Kimlik her zaman gizlidir!”İşte bu kural polisliğin en can sıkıcı tarafıydı. Gerçek kimliğini söylesen senin peşine düşseler polislik o zaman güzel olurdu. Cevap arayan gözlerle bakıyordu Andraste. “Yazar denebilir. Gazetede köşe yazarlığı, editörlük… Bunun gibi şeyler. Ama artık ilgilenmiyorum. Peki siz?” Fazlamı basit konuşmuştu. Ama bu onun sahte kimliğiydi. Herkese farklı, farklı kimliklerle tanıtamazdı kendini. Bu iş can sıkmaya başlıyordu. Bayan sorusuna tam cevap verecekken ondan önce davrandı; “Bakın, buraya geldim çünkü başka oturacak yer yoktu. Eğer sizi rahatsız ettiysem üzgünüm. Fazla resmiyetten hoşlanmam. Eğer biriyle konuşacaksam rahat olmam gerekir, diğer türlü bunalırım. Kendim hakkımda konuşmayı sevmem. Açık sözlü biriyimdir.” birden içini döktü. Karşısındaki bayan biraz afallamışa benziyordu. Yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirdi. Elini kaldırarak; “Garson, bakar mısınız?”

Konu: Geri: Karşılaşma # C.tesi Ağus. 22, 2009 2:29 pm

Amy, Sarah'nın sorusunun ardından: “Yazar denebilir. Gazetede köşe yazarlığı, editörlük… Bunun gibi şeyler. Ama artık ilgilenmiyorum. Peki siz?” cevabını verdi. Yazarlık gibi bir meslek... Peki ya Amy ne diyecekti? Düşünceli gibi durmak istemiyordu aslında. Bu şekilde şüphe uyandırabilirdi. Pek çaktırmamaya çalışarak düşünüyordu. Acaba, Amerika'da bir yurtta çocuklarla ilgilendiğini söylese olur muydu? Avustralyalı biri Amerika'daki yurtların hepsini bilemezdi ki? Bunu söylemek en doğrusu olurdu. Amy tam söylemek için ağzını açmıştı ki Sarah ondan önce davrandı ve konuşmaya başladı: “Bakın, buraya geldim çünkü başka oturacak yer yoktu. Eğer sizi rahatsız ettiysem üzgünüm. Fazla resmiyetten hoşlanmam. Eğer biriyle konuşacaksam rahat olmam gerekir, diğer türlü bunalırım. Kendim hakkımda konuşmayı sevmem. Açık sözlü biriyimdir.” Amy afallamıştı. Sarah bunu biye söylemişti ki? İçini mi dökmüştü? Bu şüphe uyandıracak birşeydi aslında. Amy afalladığını belli etmiş olmalıydı ki Sarah'ın suratı büyük bir gülümsemeyle dolmuştu. Amy, resmen diyeceğini unutmuştu. Bu sırada Sarah, gülümsemesini daha da genişleterek garsona seslendi: “Garson, bakar mısınız?". Amy, garsonun kendilerine doğru geldiğini gördü. Garsonların kıyafetleri daima komik gelmişti ona. Adam yaklaştıkça Amy onu daha fazla görmeye başladı. Aslında kızların dikkatini çekecek kadar yakışıklı bir tipti ama Amy pek ilgilenmemişti. Sarah'nın garsondan bir şey istemesini ve yalnız kalmalarını bekliyordu. Garson geldi ve dikkatsiz davranmış olmalıydı ki Amy'nin çantasına çarptı. Her şey birkaç saniyede gerçekleşti. Amy'nin çantası yere düştü. Tam o sırada çantanın içindeki silah, aklına geldi. Silahı düşürmemek için çantasına uzanırken eli çantaya takıldı ve tam yere düşecekken kurtardı. Ama silah düşmüştü. Amy hemen eğildi ve büyük bir çeviklikle silahı tekrar çantasına soktu. Kimsenin görmemiş olmasını umuyordu. Garsona bakınca özür dilediğini gördü. Amy sahte bir gülümsemeyle: "Ihmm, önemli değil. Dikkatsizlik işte." dedi. Sonra Sarah'ya baktı. Onun duygularını anlayamıyordu. Dehşet içinde miydi? Ya da merak? Anlayamıyordu. Garson gittikten sonra bir şey diyeceğini umuyordu. Orda biri varken söyleyemeyeceğini biliyordu. Yavaşça Sarah'ya tekrar baktı ve iç çekti. Durum kötüye gidiyordu galiba.

» Beklenmedik Karşılaşma.
» Beklenmedik Karşılaşma