Yıllar Sonra

Konu: Yıllar Sonra Perş. Ağus. 27, 2009 10:35 pm

Palmiye meydanı ,21:32 , Billy Bathgate, Albinia Theodore ve Adélaïde Bourque.

Albinia işlek bir caddenin, köşe başında bulunan pastanenin üst katındaki sessiz bürosunun camından bakıyordu. Aşağı kat her zaman çok kalabalık olduğu için genelde oraya inmezdi. Garson olarak aldığı genç çocuklar işlerini yeterince iyi yapıyorlardı. Sigarasından bir nefes daha çekip dolgun dudaklarının arasından dumanını üfledi. Bir şeyler yapmak istiyordu, büyük şeyler. Tek yaptığı eğlenceli şey barlara gidip bir şeyler içip dans etmekti. Sigarasının külünün düşmek üzere olduğunu fark edince masasındaki küllüğü almaya gitti. Dar kot pantolonunun altındaki topuklu ayakkabılarının sesi tahta zeminin üzerinden duyuluyordu. Külünü küllüğe atarken sigarasını söndürdü ve telefonunu da alıp odasından dışarı çıktı. Akşam olmuştu ve pastane birazdan kapanacaktı. Odasının kapısını kilitleyip aşağı indiğinde genç garsonlar bir oraya bir buraya koşuşturuyordu. Aşağısı yavaş yavaş boşalmaya başlamıştı. Masaların arasından geçerken gençlerden birisine seslendi:

“ Hey Max, ben çıkıyorum kapıyı siz kilitlersiniz ”

Hava kararmış şehrin ışıkları yanmıştı. Bu sıcak cumartesi akşamı insanlar kendini sokaklara atmış eğleniyorlardı. Kapının önünde onu bekleyen kırmızı Ferrari’sine binip gaza bastı.

Palmiye Meydanı, 10:00

Saat akşam 10 civarı olduğu için Palmiye Meydanının ıssız yerleri fazla kalabalık değildi. Kalabalık olmadığı zamanları hızlı gidebildiği için çok seviyordu. Rüzgârla saçları uçuşurken soğuğu iliklerinde hissedebiliyordu. Sonunda ara sokaktaki bir barın biraz ilerisinde birden durup park etti. Arabadan inip bara doğru yürürken alışkın olduğu sarhoş bakışları üstünde hissetti. Umursamadan aralarından geçip içeri girdiğinde içerisi tıka basa doluydu. Bara yönelip ilk bulduğu yere oturdu.

“ Ağır bir şeyler ver “

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Ağus. 28, 2009 5:12 pm

Üzerine dizlerine kadar inen paltosunu giymişti, İtalya beklediğinden de soğuktu. Ama Roma'daki otel odasına çığ da düşse Billy'i durduramazdı. Alby'nin nerede olduğunu öğrendiğinden beri içi kıpır kıpırdı. İtalya'da ilk önce Napoli'ye gitmişti. Hala tanıdıkları vardı orada, Alby'nin Roma'ya gittiğini öğrenmişti. Bu sabah da bulduğu eski bir Porsche'yle Roma'ya yollanmıştı.

Yine aynı Porsche'yle Roma'nın altını üstüne getirmişti. Ve artık onun nerede olduğunu biliyordu. Palmiye Meydanı'ın arka sokaklarından birine girerken heyecanına hakim olamıyordu. Kim bilir ne kadar değişmişti Alby. Acaba onu tanıyabilecek miydi, veya Alby Billy'i tanıyabilecek miydi? Bu sorunun tedirginliğiyle içinde bir korku büyümüştü. Bu korkuyu yenmeye çalışırken aradığı adresin önünde durdu.

Arabadan inip bara yürümeye başladı. Bu bar dışarıdan bile pek tekinsiz gözüküyordu. 'Alby'nin hoşuna gidecek bir yer.' diye düşündü Billy. Hızını artırıp kapıya ulaştı ve içeri girdi. Barın havası çok basıktı. Bir süre nefes almakta zorlandı Billy. Burası hiç havalandırılmıyordu herhalde. Nefes alış verişi normale döndükten sonra çevresine bakınmaya başladı. Etraf çok kalabalıktı ama onu kısa sürede farketti. Neredeyse hiç değişmemişti. Fazla vakit kaybetmeden yanına gitti. Dönüp bakmasına fırsat vermeden hızlıca konuştu:

"Afedersiniz, size bir içki ısmarlayabilir miyim?"

Konu: Geri: Yıllar Sonra C.tesi Ağus. 29, 2009 1:45 am

Arkasından gelen güçlü ve ayık ses irkilmesine sebep olmuştu. Bu gibi yerlerde genelde insanlar sarhoşluktan cümleleri zor toparlayıp konuşurdu. Bu ses onu biraz şaşırtmıştı doğrusu. Ama yinede kendisinden taviz vermeye niyeti yoktu. Barlardaki kadınlara sarkıntılık edenlerden tiksiniyordu adeta. Votkasından bir yudum daha alıp arkasını dönmeye tenezzül etmeden o kalıp cümleyi söyledi.

“Benim var gördüğün gibi”

Sesindeki sıkılmış tonu anlamamak imkânsızdı. Arkasındaki adam bu cümleyle eğlenmiş olmalı ki Albinia son yudumunu içerken ondan gülme sesi duyuldu. Bu ses onu sinirlendirmeye yetmişti. Bu sinirli yapısı çoğu kişiyi kaçırmaya yetiyordu. Böyle yerlere uzun zamandır takıldığı için insanları iyi tanıyordu. Yıllar önce her türlü dövüş sanatını öğrenmiş bir kız olarak kendini korumakta sorun yaşamıyordu. Sinirle bardağı masaya vurup hızla arkasını dönerken:

“ Ne gülüyorsu… “

Eski bir dostuna ne kadar da benziyordu. Çene, kaşlar ve aynı gülüş, sadece biraz saçları gerilemişti. Biraz geri çekilip ona geriden baktı emin olmaya çalışıyordu.

“Tanrım, Billy! Bu sen misin?”

Eski dostu. Ne kadar da uzun süre olmuştu onu görmeyeli. Hala şok halini toparlamayı becerememişti.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Paz Ağus. 30, 2009 10:30 pm

“Benim var gördüğün gibi”

Alby'nin bu cevabıyla kendini tutamamış, gülmüştü. Alby'nin terslemeden önce ona bakmasını umuyordu. Biraz daha üstüne gitmek için ağzını açamadan Alby'nin sinirlendiğini farketti. Sinirlendiğinde konuşmaya başlamadan önce hafifçe titrerdi.

“ Ne gülüyorsu… “

Billy'i görmeyi beklemediği şaşkın yüz ifadesinden belli oluyordu. 'Acaba böyle pat diye ortaya çıkmakla hata mı ettim.' diye düşünmeye başlamıştı. Ama Billy hala sırıtmasına engel olamıyordu. Alby ona daha iyi bakabilme için geri çekilirken kahkaha atmamak için dudağını ısırdı. Eski dostu hala inanamıyordu anlaşılan. Ama sonunda inanmış gibi gözüküyordu.
“Tanrım, Billy! Bu sen misin?”

Konuşmadan önce omuz silkti. Yüzünde hala muazzam bir tebessüm vardı.

"Eh, 5 yılda ancak bu kadar değiştim." dedi, tekrar konuşacaktı ki Alby üzerine atlamıştı. Billy de eski dostuna sıkıca sarıldı. Koca 5 yılın özlemini alıp götürmüştü bu sıcak karşılaşma. "Tanrım, beş yıl, koskoca beş yıl geçti." diye fısıldadı usulca.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Ptsi Ağus. 31, 2009 5:05 am

Ona sıkıca sarılıp sırtını sıvazladı. Onu o kadar özlemişti ki. Yalnız kaldığında zor zamanlar geçirmişti. Başına bir bela geldiği zaman Billy olsaydı ne yapardı diye düşünürdü. Ve şimdi buradaydı işte. Sıkı sıkı sarıldı ona Billy de çok özlemişti anlaşılan.

"Tanrım, beş yıl, koskoca beş yıl geçti."

Güldü ve geri çekilip ona şöyle bir tekrar baktı.

“ Ne kadar uzun bir süre. -Omzuna hafifce vurup- Çok özlemişim seni “

Dedi. Garsona dönüp bu sefer gülümseyen gözlerle iki votka daha istedi. Garson çocuk demin asabi bir şekilde içeri giren Albinia’nın bu kadar kısa zamanda değişmesine şaşırmış olmalıydı ki, bir an duraklayıp içkiyi doldurmaya başladı

Beraber yerlerine otururlarken Albinia’nın gözleri neşeyle ve heyecanla parlamaya başladı. Billy geldiğine göre büyük işler yapma zamanı gelmişti. Bu muhteşem ikili beraber çok harika işler başarıyorlardı. Gözlerini Billy’e heyecanla dikip.

“ Benim için eğlenceli bir haberin varmış gibi hissediyorum, doğru mu? “

Dedi ve göz kırptı. Bu sırada votkaları gelmişti. Garson çocuk votkayı bırakmasına rağmen yanlarından ayrılmamıştı. Onun bu ani ilgisi Albinia’nın sinirine dokunmuştu. Böyle şeylerde en önemli olan şey gizlilik olduğu için bunun icabına bakması gerekiyordu. Aniden çocuğa dönüp

“Gidebilirsin! “

Dedi. Garson çocuk oradan korkuyla uzaklaşırken Billy ve Albinia arkasından güldüler.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Çarş. Eyl. 09, 2009 5:10 pm

“ Ne kadar uzun bir süre. Çok özlemişim seni “

"Ben de seni çok özledim." dedi neşeyle. Sonunda ayrıldıklarında Alby iki votka istedi. Eskiden keyifli zamanlarında votka içerlerdi. Alby de bunu hatırlamış olacaktı ki manalı bir gülümseme yerleşti yüzüne. Billy de aynı şekilde karşılık verdi.

“ Benim için eğlenceli bir haberin varmış gibi hissediyorum, doğru mu? “

Hafifçe güldü. Konuşmaya vakit bulamadan votkalar gelmişti. Votkasını eline aldıktan sonra da konuşamamıştı. Garson, yanlarından ayrılmamıştı. Eline aldığı bardağı silmeye başlamıştı. Alby'nin de bu durumdan rahatsız olduğu belli oluyordu. En sonunda garsonu sertçe uzaklaştırdığında Billy kendini tutamayıp gülmeye başladı. Sonra konuşması gerektiği için toparlanıp votkasından bir yudum aldı. Gülümseyerek Alby'e baktı.

"Aslında ben, Amerika'da çok sıkıldım. Orası bizim için bile tehlikeli. Güvenilir bir dost bulmak çok zor. Ben de eski dostumu bir ziyaret edeyim diye düşündüm. Belki yine eskisi gibi oluruz dedim."

Votkasından bir yudum daha aldı. Alby'nin tepkisini çok merak ediyordu. Ne olacaktı bakalım...

Konu: Geri: Yıllar Sonra Çarş. Eyl. 09, 2009 6:33 pm

Albinia macera kokusu aldığında gözleri sevinçle parladı. Demek ki Billy de onun gibi sıkılmaya başlamıştı. Amerika’nın güvenli olmadığına kesinlikle katılıyordu. Çoğu bu işte ustalaşmış arkadaşının yılların ardından foyaları ortaya çıkmış, yakalanmışlardı. Aslında Albinia’nın içindeki bu maceracı ruhun oraya ait de birkaç planı vardı. Ama şuanda bunun sırası değildi. Şimdi kendilerine yeni maceralar bulması gerekiyordu. Muzip bir gülümsemeyle cevap verdi.

“Gelmene çok sevindim. Emin ol ki bende artık sıkılmaya başlamıştım. Bilirsin bende boş durmayı hiç sevmem ”

Votkasından kısa bir yudum daha aldı. Bu zamanın geleceğini bildiği için beklettiği bir planı vardı. Muzipçe gülümsemesiyle devam etti.

“ Hatta hâlihazırda bir projemiz bile var”

Dedi sırıtarak. Bu planı zor zamanlar için saklamıştı. Şimdiye kadar ki en büyük soygunlarından biri olacaktı bu. Heyecanla Billy’nin tepkisini bekledi.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Perş. Eyl. 10, 2009 1:52 pm

İlerleyen saatin sebep olduğu kalabalığa rağmen adımları hızlı ve kararlıydı Adé'in. Takıntılı bir müvekkili yüzünden geç kalmıştı randevusuna. Neyse ki sonun da ikna edebilmişti adamı. Şimdi rahatça kafa dağıtabileceği tek insan olan Albinia'nın yanına gidiyordu. Bütün o keşmekeşi bir geceliğine olsun bırakmaya kararlıydı.

Hızla ilerlerken çarptığı takım elbiseli orta yaşlı adamdan özür diledi acelece ve bu çarpışmadan hiçbir ders almadığını gösteren hızıyla ilerlemeye devam etti. Geç kalmak ona göre değildi. Dakik olmayı sevmişti hep. Bekletilmeyi sevmemesiydi bunun altında yatan sebep. Ve şimdi arkadaşını beklettiği düşüncesiyle bu kadar çok çabalıyordu buluşmak üzere anlaştıkları bara bir an önce varmaya.

"Sonunda" dedi ışıltılı tabela görüş alanına girince. Bir an durup soluklandı, hedefine ulaşmış birinin rahatlığıyla ve ardındnan kendini barın içine attı.
Yanan sönen alacalı ışıkların gözünü rahatsız etmesine aldırmadan ilerledi mekanda. Albinia'yı farketmesi uzun sürmedi. Kalabalığın arasından sıyrıldı hemen ona ulaşmak için.

"Albinia" dedi samimi bir neşeyle. Hemen ardından yanındaki adamı farketti. Kim olduğunu merak etmişti ama çok geçmeden merakının giderileceğini bildiği için birşey söylemedi, başını hafifçe eğip gülümseyerek selam verdi tanımadığı adama.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Perş. Eyl. 10, 2009 2:54 pm

Billy tam ağzını açmış bir şey söyleyecekti ki tanıdık bir sesin ona seslendiğini duydu. Adé’ydi seslenen. Onu gördüğüne çok sevinmişti. Nasıl da unutmuştu buluşmalarını.

“ Adé, geldin.”

Ayağa kalkıp ona sarıldı. Adélaide onun avukat olan tek arkadaşıydı. Avukatlarla arkadaş olmak mesleğinden dolayı tercihi değildi. Onların bu arkadaşlığı dışarıdan ilginç görünse de, işe yarar bir arkadaşlık olduğu kesindi.

” Bak seni kiminle tanıştıracağım. Çok samimi eski dostum Billy Bathgate, biz beraber çalışırdık”

Son cümleyi söylerken gözlerini kısarak gülümsedi. Bunun ne demek olduğunu anlayacağına emindi. Onun Albinia’nın bütün yaptıklarından haberi vardı. Billy’e dönüp yine muzipçe gülümsedi.

“Eski dostum bu da benim çok yakın arkadaşım Adélaide Bourque. O bir avukattır.”

Dedi. Billy’nin tepkisini asıl şimdi çok merak ediyordu. Onlar hiçbir zaman devletin tarafını tutan kişilerle muhatap olmaz, yanlarından bile geçmezlerdi. Ve Billy’nin de haliyle kafası karışabilirdi. Tabii ki Adélaide’in de onların tarafında olduğunu tahmin bile edemezdi.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Eyl. 11, 2009 12:02 am

Alby'nin projesi olduğunu duyunca içi tekrar kıpır kıpır olmuştu. Bu kadar hızlı olacağını düşünmemişti. Tam planını sorabilmek için ağzını açmıştı ki neşeli bir ses Alby'nin ismini telafuz edince durdu. İlk başta bir arkadaşının geldiğini anlamıştı. Kimin Alby'e seslendiğini öğrenmek için kafasını çevirdiğinde çenesi biraz aşağı kayıp ağzı açık kaldı.

Gelen kişi, her erkeğin nefesini kesebilecek güzellikte bir kadındı. 'İtalya'ya dönmekle iyi etmişim.' diye geçirdi içinden. Kadının selam vermesiyle çenesini var gücüyle yukarı itip sırıtmaya başladı. Hemen akabinde Alby'e dönüp kaşlarını kaldırdı. Bir an önce bu bayanla tanışmak istiyordu ama biraz daha beklemesi gerekti. Neyse ki Alby çabuk söze girmişti.
” Bak seni kiminle tanıştıracağım. Çok samimi eski dostum Billy Bathgate, biz beraber çalışırdık”

Tekrar kadına dönüp sırıtmaya başladı. Alby ona baktığında o da Alby'e çevirdi kafasını.

“Eski dostum bu da benim çok yakın arkadaşım Adélaide Bourque. O bir avukattır.”

Avukat? Ah evet, avukatlar bazen suçluların da yanında oluyordu. Hatta son zamanlarda bu durum artıyordu. Adélaide de Alby'e yardımını esirgemiyordu anlaşılan. Durumu kavradığında tekrar sırıtmaya başladı. Tokalaşmak için elini uzattı.

"Memnun oldum." diyebildi ancak. Gerçekten nefes kesiyordu bu kadın.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Eyl. 11, 2009 12:26 am

“ Adé, geldin.”
Elbette gelecekti. Biraz rahatlayabilmek için tek fırsatını kaçırmaya hiç niyeti yoktu.
Albinia'yla kucaklaştı düşüncelerini bir yana bırakıp. Samimiyetle sarılan iki kadın ayrıldıktan sonra Adé'in tahmin ettiği üzere tanımadığı adam takdim edilmişti ona.
” Bak seni kiminle tanıştıracağım. Çok samimi eski dostum Billy Bathgate, biz beraber çalışırdık.”
Albinia cümlesini söylerken gözlerini hafifçe kısmamış olsaydı da *eski dost* dan söylenmek istenen şeyi anlardı Adé. Albinia'nın manalı bakışlarıysa emin olmasını sağladı düşündüğünden.

“Eski dostum bu da benim çok yakın arkadaşım Adélaide Bourque. O bir avukattır.”
Bakışlarını Alby'den çekip tanıştırıldığı adama odakladı. İnsanları ilk gördüğünde kendisinde oluşan düşüncelere önem veriridi Adé. Ve anlamadığı bir şekilde etkilemişti karşısındaki adam onu.
"Memnun oldum." dedi adam Adé, adamın kendisi üstünde bıraktığı etkiyi düşünürken. Bu yüzden suç işlerken yakalanmış bir çocuk gibi telaşlandı anlamsızca.
"Ben de." dedi adamın uzattığı elini sıkıp titrememesi için büyük bir çaba sarfederken.
Ardından kendini Alby'nin yanındaki sandalyeye bıraktı.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Eyl. 11, 2009 1:01 am

Albinia birbirlerine anlamlı anlamlı bakan bu iki dostuna muzipçe gülümsedi. Havada aşk kokusu var gibi görünüyordu. Sevinçle garson çocuktan biten votkaların doldurulmasını ve Adé’ye de yeni bir votka istedi. Garson çocuk demin ki azardan sonra onların yanında fazla durmuyordu. Bu onlara başka bir garson baktı. Alby Billy’e dönüğünde sevgili dostunun ağzının suyunun akmasına ramak kalmıştı. Bunu Adé’nin görmemiş olduğunu umarak konuyu büyük plana çevirmeye çalıştı. Uyarı için boğazını temizleyip.

“Hmm, şey, biz de yeni bir plandan bahsediyorduk Adé. Biliyorsun bu günlerde biraz sıkılmaya başlamıştım.”

Dedi gülerek. Billy’e bakarak devam etti.

“Billy’de biraz sıkılınca eski dostunu bulmaya karar vermiş.”

Ona gizlice göz kırptı şimdiki söyleyeceği şey onu sevindirecek bir şeydi çünkü.

“Bize yardım edersin değil mi?”

Sorusunun son kelimesini söylerken Adélaide’ e dönmüştü. Eğer Adé’de onlarla çalışırsa hem bu işi kolay halledebilirlerdi. Hem de onlar daha sık görüşebilirdi. Albinia daha şimdiden çok eğlenmeye başlamıştı. Gülümseyerek votkasından bir yudum daha aldı.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Eyl. 11, 2009 1:24 am

Bakışlarını Billy'den olağanca uzağa çevirmişti. Soğukkanlılığını mütamadiyen koruyabilen Adé şimdi anlamsızca telaşlanıyordu. Nedenini fazla karıştırmamaya karar verip, kendini toparlamaya çalıştı.
“Hmm, şey, biz de yeni bir plandan bahsediyorduk Adé. Biliyorsun bu günlerde biraz sıkılmaya başlamıştım.”
Kendini başka birşey düşünmeye zorlarken Alby kurtarıcısı olmuştu adeta. Hemen dostunun cümlesini didikledi kafasında avını yakalamış bir yırtıcı gibi.
"Billy’de biraz sıkılınca eski dostunu bulmaya karar vermiş.”
Bu cümleyle içinde isminin geçmesinden olsa gerek bir bakış attı Billy'e istemsizce. Ardından hemen Alby'e çevirdi sanki güneşten ya da herhangi bir ışık kaynağından rahatsız olmuş gibi.
“Bize yardım edersin değil mi?”
Adé Alby'nin önceki cümlelerinden bu cümlenin geleceğini anlamıştı anlamasına. Ama tam anlamıyla kendine gelebilmesini, tam anlamıyla konuya odaklanabilmesini sağlamıştı nedense.
Kendine gelmesi sonunda tekrar kavuştuğu soğukkanlılığıyla sakince düşündü teklifi.
Hayatından, müvekkillerinden, tüm o saçma sapan davalarından bıkmıştı. Ne zamandır hissediyordu hayatındaki heyecanın eksikliğini. Ayrıca ona bu teklifi sunan kadın da güvenebileceği yegane insanlardan biriydi.
Sonunda süregelen sessizliği bozdu kararlı sesiyle.
"Ederim." dedi.
Evet, istediği farklı bir hayattı. Suçlu olmak ya da yıkacağı bütün doğruları umrunda değildi.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Eyl. 11, 2009 1:44 am

Adélaide'ı Alby'nin yanına oturana kadar izledikten sonra Alby'e döndü. Gözlerinde garip bir pırıltı vardı. Hatta daha önce görmediği bir pırıltıydı bu. Yavaş yavaş anlıyordu sanki. Alby ona göz kırpınca kafasında ne tilkiler döndüğünü tamamen anlamıştı. Gülümsedi...

“Bize yardım edersin değil mi?”

Bu soruyla kalbi inanılmaz hızlı atmaya başlamıştı. Adélaide onlara yardım mı edecekti, yoksa bırakıp gidecek miydi? O an nefesini tutup Adélaide "Ederim." cevabını verene kadar bırakmadı. Votkasından hızlıca bir yudum aldı.

"Güzel." dedi birden. Sonra Alby'e döndü.

"Ee, anlat bakalım şu planını!"

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Eyl. 11, 2009 3:04 am

Adé’nin onay vereceğini tabii ki biliyordu, onu hiçbir zaman yalnız bırakmayacağına emindi çünkü. Gözleri heyecanla parlarken aylar önce araştırma yaptığı planını su yüzüne çıkarmaya adım attı. Bunun için Billy’i beklediği bir gerçekti, çünkü sevgili dostunu bu eğlenceden mahrum bırakmak istememişti. Votkasından bir yudum daha alıp ağzını ıslattıktan sonra konuşmaya başladı.

“John Roger, ailesi zengin bir kökene dayanıyor. Bu huysuz ve cimri moruk ailesinden kalma paraları ve mücevherleri kimseyle paylaşmak istemediği için hiç evlenmemiş. Duygusuz adamın teki anlayacağınız."

"Paraları Barclays bankasında saklanıyor tabii ki, onlara ulaşamayacağımız bir gerçek” durdu ve sinsi bir gülüşle ekledi “Şimdilik.” Votkasından büyük bir yudum daha aldıktan sonra devam etti.

“Şimdilik sadece mücevherlere göz diktik. Tanrı aşkına orada nereden bakarsan 20 milyon dolarlık takı var.” Dedikten sonra onların bu miktarla dudaklarının uçuklamasını gülerek seyrederken devam etti

“Evet doğru o moruk tam bir zengin cimri. Evi Katedral Meydanının en hoş binası. İki katlı binanın hepsi ona ait. Mücevherler ise evin yerin altındaki gizli odasında saklı. Oda gizli lazer, kamera ve alarmlarla korunuyor. Lazeri ben halledebilirim aylardır bunun üzerine çalışıyorum. Kamera odasından da kayıtları silebiliriz, onu da senin halledebileceğini düşünüyorum Adé. Ama alarmlar bizim için sorun olabilir.”

Durup derin bir nefes aldıktan sonra votkasının son yudumunu da dikledi. Minik pastanesini işletirken gizli odasında bu plan için çalıştığını kim bilebilirdi ki. Çok heyecanlı olacağa benziyordu.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Cuma Eyl. 11, 2009 9:41 pm

"Güzel." dedi Billy Adé'nin kabulüne tepki olarak. Ardından Alby'e döndü ve Adé'nin de söylemek isteyeceği cümleyi sarfetti.

"Ee, anlat bakalım şu planını!"
Alby gözlerinden okunan heyecanını biraz olsun bastırmak ister gibi votkasından bir yudum aldı ve ardından bir solukta anlattı planı.
“John Roger, ailesi zengin bir kökene dayanıyor. Bu huysuz ve cimri moruk ailesinden kalma paraları ve mücevherleri kimseyle paylaşmak istemediği için hiç evlenmemiş. Duygusuz adamın teki anlayacağınız."
Eh böyle olması biraz daha az vicdan azabı çekmesini sağlayabilirdi. Böyle tiplerden nefret ederdi zaten. Hatta bu cinslerden bir tanesi müvekkiliydi. Durmadan tehdit altında olduğu iddia ediyordu. İleri derece bir paranoyaktı yani. Ve nedense böyleleri hep Adé'yi buluyordu.
"Paraları Barclays bankasında saklanıyor tabii ki, onlara ulaşamayacağımız bir gerçek” ve sinsi bir gülüşler tamamladı cümlesini Alby “Şimdilik.”
Para yoksa büyük ihtimalle mücevher vardı işin içinde. Ve Adé'nin tahmini Alby'nin tekrar konuşmaya başlamasıyla doğrulandı.
“Evet doğru o moruk tam bir zengin cimri. Evi Katedral Meydanının en hoş binası. İki katlı binanın hepsi ona ait. Mücevherler ise evin yerin altındaki gizli odasında saklı. Oda gizli lazer, kamera ve alarmlarla korunuyor. Lazeri ben halledebilirim aylardır bunun üzerine çalışıyorum. Kameralar polis merkezinden kontrol ediliyor, onu da senin halledebileceğini düşünüyorum Adé. Ama alarmlar bizim için sorun olabilir.”

Alby sözünü bitirip karşısındakilerin tepkisini ölçercesine onlara baktığında derin bir nefes aldı Adé. Planı evirip çevirdi aklında. Üstüne düşen görevi halledebilirdi. Diğerlerinin de halledileceğinden şüphe duymadı. Alarmlar... Aslında bir fikri vardı bununla ilgili. Fazla düşünmeden dile getirdi düşündüklerini.
"Aslında alarm sistemleri insanların düşündüğü kadar mükemmel değil." dedi delici bakışlarını ikisinin üzerinde gezdirerek. "Bu mükemmel gibi sunulan sistemlerin kurucularının, yarattıkları şeyin zayıf noktalarını bilmeyeceklerini düşünmek saflık olur. "
Sözlerini bitirdiğinde geriye yaslanıp gelecek tepkileri bekledi.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Ptsi Eyl. 14, 2009 5:30 pm

Alby votkayla ağzını ıslatırken Billy de bardağını eline aldı. Sevgili dostu konuşmasını prova etmişti sanki. Uzun bir araştırma yapmıştı anlaşılan -kurbanlarından anında nefret etmişti. Bir yandan Alby'i dinlerken diğer yandan bardağından yudumlar alıyordu. Elinde olmadan da Adélaide'a kaçamak bakışlar atıyordu. O kadar çekiciydi ki Adélaide, Alby'i anlamakta zorlanıyordu resmen. Ama Alby'nin ağzından 20 milyon sayısını duyunca tamamen Alby'e odaklandı.

“Evet doğru o moruk tam bir zengin cimri. Evi Katedral Meydanının en hoş binası. İki katlı binanın hepsi ona ait. Mücevherler ise evin yerin altındaki gizli odasında saklı. Oda gizli lazer, kamera ve alarmlarla korunuyor. Lazeri ben halledebilirim aylardır bunun üzerine çalışıyorum. Kamera odasından da kayıtları silebiliriz, onu da senin halledebileceğini düşünüyorum Adé. Ama alarmlar bizim için sorun olabilir.”

Biraz düşündükten sonra lazerleri nasıl halledebileceğini soracaktı ama Adélaide ondan önce davranmıştı:

"Aslında alarm sistemleri insanların düşündüğü kadar mükemmel değil. Bu mükemmel gibi sunulan sistemlerin kurucularının, yarattıkları şeyin zayıf noktalarını bilmeyeceklerini düşünmek saflık olur."

Biraz daha düşündü Billy. Bazı şeyleri konuşmadan önce uzun süre düşünürdü. Votkasından bir yudum aldıktan sonra plan hakkında konuşmamış tek kişi olarak söze girdi:

"Amerika'da güvenlik sistemlerine karşı bir çok şeyin geliştirildiğine şahit oldum. Alarmlar için şifre kırıcı makineler var mesela. Hatta bütün güvenlik sistemini çökerten aletler var. Belki buralarda da buluruz onlardan."

Sözünü bitirdikten sonra tekrar bardağından yudum aldı. Planı kafasında yürütüyordu şimdi. Bir yerden makineyi bulduktan sonra iş kolaydı. Ama kafasına hala bir şey takılıyordu.

"Söylesene Alby, lazerleri nasıl halledeceksin?"

Konu: Geri: Yıllar Sonra Salı Eyl. 15, 2009 1:00 am

Göz ucuyla kolundaki saate bakınca sabaha doğru 3 olduğunu gördü. Ve hala bangır bangır çalan müzik ve dans eden insanlarda bir azalma yoktu. Barmenler büyük hızla çalışıyor, insanlara içki yetiştiriyorlardı. Fazla sesden dolayı arkadaşlarını duymakta zorlandığı için biraz eğilerek söylediklerini anlamaya çalıştı. Adé alarm sisteminin çözülmesinin kolay olabileceğini iddia ediyordu. Billy de şu yeni teknoloji ürünlerinden birini hatırlatmıştı. Elektronik işlerini hallettirdiği bir arkadaşı vardı tabii. Jo yıllardır onun soygun malzemelerini hazırlar tam zamanında ona verirdi. Bu zamana kadar bir kere 'Bunu neden istiyorsun' diye sorduğunu veya söylenilen zamandan daha sonra hazırladığı olmamıştı. Tamamen güvenilirdi. Bu konuya çözüm düşünürken Billy'nin sorusuyla irkildi.

"Eve bir keresinde temizlikçi olarak girmiştim.( Yani onlar beni öyle sanıyordu.) O odayı ve evin şeklini de o şekilde çıkarttım zaten. Lazerlerin de bir resmini çekip kendime iplerle aynı sistemi kurdum. Son bir kaç gündür bunun üzerinde çalışıyordum. Şimdi o sorun halloldu."

O pis yaşlı zamparanın onu iş yapıyormuş gibi yaparken pis pis seyretmesi hatrına gelince tiksintiyle içinden bir küfür etti. O herifin başına ne gelse hak ederdi. Neyseki işi olduğu için evden çıkmıştı da rahat rahat araştırmasını yapıp o gelmeden önce de video kayıtlarını silmişti. Böylece o akşam yine kamera kayıtlarını seyrederken aslında dünün kayıtlarını seyretmişti. Omuz silkti, o olayı düşünmeyi bırakıp bu gece barına, arkadaşlarına geri döndü. Gözleri boşluğa dalmışken onlara çevirince Billy'nin Adé'ye baktığını farketti yine. Gülümseyip başını salladı ve bakışlarını başka yöne çevirdi. Aşk ondan her zaman uzak bir duygu olacaktı.

Konu: Geri: Yıllar Sonra Salı Eyl. 15, 2009 1:39 am

Bakışları bir an kalabalığa kaydı. Az da olsa rahatsız olmuştu gürültüden. Ve onaylamayan bakışları dans eden,zıplayan,bağıran insanların üzerinde geziniyordu. Kesinlikle ona göre değildi bu tarz eğlenme. Ya da yaşlanmıştı sadece.

"Amerika'da güvenlik sistemlerine karşı bir çok şeyin geliştirildiğine şahit oldum. Alarmlar için şifre kırıcı makineler var mesela. Hatta bütün güvenlik sistemini çökerten aletler var. Belki buralarda da buluruz onlardan."

Billy'nin sözleriyle tekrar masalarına ve küçük planlarına döndü Adé. Bu konuyla ilgili birşey söyleyecekken Billy'nin sesi ulaştı kulaklarına.
"Söylesene Alby, lazerleri nasıl halledeceksin?" dedi bakışları soruyu yönelttiği kadındayken.

"Eve bir keresinde temizlikçi olarak girmiştim.Yani onlar beni öyle sanıyordu. O odayı ve evin şeklini de o şekilde çıkarttım zaten. Lazerlerin de bir resmini çekip kendime iplerle aynı sistemi kurdum. Son bir kaç gündür bunun üzerinde çalışıyordum. Şimdi o sorun halloldu."

Alby'nin cevabıyla masadakiler sessizliği bürünüp, insanı sağır edecek derece yüksek müziğin kulaklarına dolmasına izin verdiler. Hem yüksek sesten, hem de masadakilerin sessizliğinden rahatsız olan Adé fazla düşünmeden bir soru attı ortaya.

"Peki bu şifre kırıcıları nereden bulacağız?"

Konu: Geri: Yıllar Sonra Salı Eyl. 15, 2009 2:34 am

Alby artık sarhoş olmaya başladığını farketti. Bu gece sohbet koyu olduğu için votka su gibi içilmişti adeta. Aslında her gece içerdi ve bu olaya alışmaya başladığı için fazla sarhoş olmuyordu. Ama tabiki her gece arabasını deli gibi sürüp kaza tehlikesi geçirdiği gerçeğini de unutmamak gerekirdi. Hem buraya gelmeden önce içtiği votkaları da hiçe sayamazdı. Biraz başı dönmeye ve ağrımaya başladığı için şakaklarını tutup Adé'nin sorusuna odaklanmaya çalıştı.

"Peki bu şifre kırıcıları nereden bulacağız?"

Aklını baş ağrısından çekip soruya yönlendirdi. Ve sonunda düşüncelerinde cevabı buldu.

"Bu tür konularda yararlandığım biri var. Jo hiç bir soru sormadan en güvenli şekilde işini yapar bu konuda ona güvenebiliriz."

Başını ovalaması biraz iyi gibi gelmişti. Ağrı yavaş yavaş yok oluyordu. Garson çocuk yanlarına gelip yeni bir votka isteyip istemediklerini sorunca cevap vermedi bu cevap onun için yeterli olmuş olmalıydı ki yanlarından ayrıldı. Albinia bir fincan kahveden ve iki saatlik uykudan başka bir şey istemiyordu şuan da.

"Ayrıntıları yarın ofisime gelirseniz konuşabiliriz. "

Dedi ve aklına sevgili dostunun yoldan yeni gelmiş olduğu dank etti.

"Billy senin kalacak yerin yoktur sen benim evimde kal ben ofisde kalırım. Al sana anahtarları vereyim"

Cebinden şangırtıyla çıkardığı anahtarları -Ki bu başının daha fazla ağrımasına sebep olmuştu- masanın üzerinden Billy'e uzattı. Arkadaşı tam itiraz edecekmiş gibi görünüyordu ki Alby devam etti;

"Dolapta bir şeyler var, atıştırırsın.Birazdan kalkarız Adé'nin evi de o taraflarda onu takip et sana evi gösterir"

Bunu derken Adé'ye göz ucuyla bakmıştı. İtirazı yok gibi görünüyordu. Billy de son söylediği ile ikna olmuştu. Gülümseyip masadan kalktı.

"Daha fazla kalırsam beni ofise taşımak zorunda kalıcaksınız. Yarın görüşürüz. Bu arada, evine hoşgeldin Billy."

Son cümleyi söylerken Billy'nin omzuna yumruğunu dokundurdu.Adé'ye de bir öpücük gönderip hızla kendini kapıdan dışarı attı. İçerinin kalabalığından ve sesinden kurtularak açık havayı içine çekmek harikaydı. Acil nescafe içmesi gerekiyordu. Yüksek topukları yine caddenin sessizliğine meydan okucasına takırdarken Ferrarisine ulaşmıştı. Hızla anahtarını sokup gaza bastı...

Konu: Geri: Yıllar Sonra Salı Eyl. 15, 2009 3:32 pm

Sorusunun cevabını alınca gülümseyip voktasından yudumlar almaya devam etti. Konuşmaları dinlemeyi ihmal etmiyordu. Aynı zamanda planı kafasından geçiriyordu. Herhangi bir pürüz arıyordu; ama şimdilik yok gibi gözüküyordu. Şifre kırıcıyı bulabilecekleri fikriyle de içi rahatlamıştı. Votkasını bitirip bardağı bara koymuştu ki Alby ona seslendi:
"Billy senin kalacak yerin yoktur sen benim evimde kal ben ofisde kalırım. Al sana anahtarları vereyim"

Bunu kabul edemezdi. Herhangi bir otelde kalabilirdi. Arkadaşını evinden etmemek için itiraz edecekti ama tekrar konuşmuştu Alby:

"Dolapta bir şeyler var, atıştırırsın.Birazdan kalkarız Adé'nin evi de o taraflarda onu takip et sana evi gösterir"

Birden anahtarı alma fikri cazip gelmişti, madem Adélaide ona evin yerini gösterecekti... Yüzüne bir gülümseme yayıldı. 'Peki' diyip anahtarı Alby'den aldı.
"Daha fazla kalırsam beni ofise taşımak zorunda kalıcaksınız. Yarın görüşürüz. Bu arada, evine hoşgeldin Billy."

"Sağol Alby." dedi sırıtarak. Kapıdan çıkana kadar Alby'i izledi. O çıktıktan sonraysa, bulunduğu durumu farkedince başını çevirememişti. Adélaide'la yalnız kalmıştı. Bir süre sessiz kalırlarken konuşabilecek bir şeyler bulmaya çalıştı. Sonunda bir şey bulamayacağına kanaat getirince zahmetle Adélaide'a döndü.

"Ee, geç oldu, Adélaide; biraz uyusam iyi olur. Eh, iki gündür Alby'i bulmak için uğraştım." dedi gülümsemesini eksik etmeden. "Alby'nin evini gösterdikten sonra seni de evine bırakabilir miyim?"

Konu: Geri: Yıllar Sonra Salı Eyl. 15, 2009 10:51 pm

Masadakilerden çok daha yavaş içtiğini farkettiğinde nedense biraz hızlandı Adé. Gene de Alby'ye yetişmesi imkansızdı. Zaten votkayı fazla sevmezdi. Fransızdı işte şarap en güzel ve belki de tek güzel içkiydi ona göre.

"Billy senin kalacak yerin yoktur sen benim evimde kal ben ofisde kalırım. Al sana anahtarları vereyim.Dolapta bir şeyler var, atıştırırsın.Birazdan kalkarız Adé'nin evi de o taraflarda onu takip et sana evi gösterir."

Adé Alby'nin sözleriyle başta fazla ilgilenmese de son kısmı bir hayli ilgisni çekmişti. Billy'le yalnız kalma düşüncesi onu rahatsız ettiği kadar heyecanlandırdı da.

"Daha fazla kalırsam beni ofise taşımak zorunda kalıcaksınız. Yarın görüşürüz. Bu arada, evine hoşgeldin Billy."

"Sağol Alby." dedi Billy ve ikisi kalanların yaptığı şeyi yapıp gideni izlediler Alby mekandan çıkana dek. O kalabalığın arasında kaybolduğunda garip bir heyecan sardı Adé'nin dört bir tarafını. Brişeyler söylemek için sebepsiz yere baskı duydu üzerinde. Neysi ki Billy kurtardı onu güçlü sesini bir kez daha kullanıp, Adé'yi bir kez daha etkileyerek.

"Ee, geç oldu, Adélaide; biraz uyusam iyi olur. Eh, iki gündür Alby'i bulmak için uğraştım. Alby'nin evini gösterdikten sonra seni de evine bırakabilir miyim?"

Gülümsedi hafifçe Adé. "Olabilir." dedi dünden razı olmadığını göstermek istercesine olur yerine. Billy'nin yanında doğal davranamadığını farketti. Onun hakkında iyi düşünmesi için mi yoksa iyinin farklı bir türünde düşünmesi için mi böyle yapıyordu? Yoksa ondan aldığı çekim mi yönlendiriyordu hareketlerini?
Düşüncelerini uzaklaştırmak istercesine kafasını salladı belli belirsiz.

"Kalkalım mı?" dedi ona bakmakta olan Billy'e. Olumlu cevabı duyduğunda da votkasının son yudumunu dikti kafasına ve ikisi kalabalığın arasında kendilerine güçlükle yol açarak ayrıldılar mekandan.