En güzel mutluluk

Konu: En güzel mutluluk Cuma Eyl. 04, 2009 11:14 pm

Kişiler : Monica A. Corleone ~ Vasili Corleone
Yer: New York ' da Restorant
Saat : 20:00 civarı

Monica o gün her zamankinden daha da heyecanlıydı. Yatağından yavaşça doğruldu. Vasili yine yanında yoktu ama bu onu bugün mutsuz edemezdi. Bugün ve bundan sonraki hiçbir gün üzülmek istemiyordu en azından 'O' gelene kadar…

Üstündeki örtüyü yavaşça üzerinden çekti. Ayaklarını yatağının yanında duran yumuşak terliklerinin içine soktu. Artık her şeye, herkese ve her adımına dikkat etmesi gerekiyordu. Üstünü değiştirdi. Kahvaltı vesaire derken vaktin yaklaştığını fark etti. Daha buluşmalarına yarım saat vardı ama Monica heyecandan yerinde duramıyordu. İçi içine sığmıyordu. Vasili’nin de bunu en kısa zamanda bilmesi, öğrenmesi gerekiyordu. Öğrendiğinde Vasili’nin nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordu. Sevinecek miydi? Yoksa ikisini de tehlikeye sokacağını düşünerek istemeyecek miydi? Hangisiydi? Monica ne olursa olsun ne derse desin onu dünyaya getirmeyi düşünüyordu. Vasili’ye bir şey olursa, ya ondan uzakta kalırsa ki böyle bir şeyi düşünmek bile istemiyordu ama duygusallık çökmüştü bir kere üstüne her şeyi ayrıntısına kadar düşünmeliydi… Üçü için… ‘Üç’ Monica gülümsedi. Artık üç kişi olacaklardı. Gözlerinin dolduğunu hissediyordu…

Akşam için hazırlanıp aşağıya giydi. Ne giydiğini bile bilmiyordu. Eline gelen ilk şeyi üzerine geçirmişti. Heyecanlıydı, mutluydu… Hem de çok…

Yarım saat öncesinden restoranta varmıştı. Kalbi heyecandan hızlı hızlı atmaya başlamıştı. Cam kenarında boş bir masaya oturdu. Gecenin siyahı her zaman olduğu gibi kendisini göstermişti. Yıldızlarla dolu olmasa da bir gökyüzü vardı. Monica’nın sevdiği yağmur hafif bir şekilde kendisini gösteriyordu. Monica yağmuru izlemeye dalmıştı ki garsonun sesiyle kendine geldi. “Ne alırdınız?” Monica kibarca hiçbir şey almayacağını birisini beklediğini söyleyerek garsonu geri çevirdi. Yeniden yağmuru izlemeye koyuldu.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 12:00 am

Her ne kadar geç yatmışda olsam işimin gereği erkenden kalkmaktan zorunda kalıyordum. Yine böyle bir sabah evden erken çıkmış ve sevdiğim kadınla zaman geçirememe düşüncesiyle kahrolmaya başlamıştım. İşime fazla mı önem veriyordum sanırım. Bundan nefret ediyordum çünkü her anımı Monica ile geçirmek istiyordum. Bundan sonra Monica' ı ihmal gibi bir şey olmayacaktı. Monica ile sözleşmişler ve bir yerde buluşacaklardı. Monica' ın söylemesi gereken bir şey vardı ve randevu saatine kadar merakla bekliyordu. Odasında bir ileri bir geri gidiyordu. Dayanamamış ve oyun bozanlık yapıp yarım saat önce eve gidip Monica' ı bulmaya çalışmıştı ama Monica evde yoktu. Yukarı odasına çıkıp üstünü değiştirdi. Şık bir takım elbise giyip evden ayrıldı. Arabasına binmiş ve Restorant' a doğru ilerliyordu. Trafikten dolayı bir kaç dakika geç kalmış ve buda Vasili' i oldukça rahatsız etmiişti. Arabasını park eder etmez kendini dışarı atmış ve hızla restorant'dan içeri girip aranmaya başlamıştı. Monica' ı görmeye çalışıyordu ama Monica kendi hizasındaki son masadaydı biraz ilerledikten sonra görmüştü hayatının aşkını... Hızla Monica' ın yanına ilerleyip arkası dönük olan Monica' ın yanağına bir öpücük kondurup karşısına oturdu.

"Ben geldim hayatım. Şu söyleyeceğin şeyi çok merak ettim. Bu arada çok beklettim mi ?"

Dedikten sonra rahatça yerimde yayıldım. Masada doldurulmuş bardaktaki sudan bir yudum aldıktan sonra Monica' a dönüp ;

"Ee ne yiyoruz canım? "

diye sordum.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 1:36 am

"Ben geldim hayatım. Şu söyleyeceğin şeyi çok merak ettim. Bu arada çok beklettim mi ?"

“Hoş geldin canım. Imm. Bilmiyorum. Saate hiç bakmadım. Zaten yağmuru izlemeyi çok severim biliyorsun. Yine yağmuru izlemeye dalmıştım.” Gülümsedi nasıl ve nereden başlayacağını bilmiyordu.

"Ee ne yiyoruz canım? "

“Bilmem fark etmez. Açıkçası pekte aç olduğum söylenemez.” Konuya ne zaman girmeliydi? Nasıl başlamalıydı? Öncelikle ne demeliydi? Daha fazla dayanamadı. Vasili’nin elini tuttu ve… “Imm… Şey… Hamileyim.” Aslında kendiside bu kadar ani bir şekilde söylemeyi beklemiyordu. Biraz utanmıştı Vasili’nin fark etmemesini umuyordu. Gülümsüyordu… Sadece gülümsüyordu. Vasili’nin tepkisini merak ediyordu. Meraklı gözlerini Vasili’ye dikmişti.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 8:23 am

Masaya oturduğundan beri karşısındaki güzelliği izliyordu. Monica' a her baktığında kendinin ne kadar şanslı bir adam olduğunu hatırlıyor ve böyle biriyle evlendiği için kendisiyle gurur duyuyordu. Tabi gurur duyulacak şeylerin arasında sadece dış görünüş yoktu. Monica her anlamıyla mükkemmel bir kadındı. Ona bakıyor ve yüzündeki sıcacık tebessümle Monica' ın konuşmasını bekliyordu. Monica' ın ne diyeceğini merak ediyor ve bir an önce duymak istiyordu. Meraklı biri olmanın tek kötü yönü buydu sanırım bütün süprizleri mahvedebilecek olmak ve ben bu önemli şeyi duymak için süprizi bozabilirdim. Monica' ın ağzından çıkan laflar beni heyecanlandırmıştı ama bunlar o önemli şey olamazdı:

“Hoş geldin canım. Imm. Bilmiyorum. Saate hiç bakmadım. Zaten yağmuru izlemeyi çok severim biliyorsun. Yine yağmuru izlemeye dalmıştım.”

Demişti. Vasili karısını iyi tanıyordu ve bunu sevdiğinide biliyordu ama yağmur sadece Vasili' in uykusunu getiriyor ve bu yüzden de evde oldukları sürece yağmuru beraber izlemek güç oluyordu. Eh bu yalan değildi. Vasili' in en çok sevdiği şeylerden biri de yağmurun yerle temasındaki çıkartan o güzel seste uyumak. Monica' ı bekletmek istemiyordu. Aslında dialogların çabucak geçip önemli kısıma varmayı istiordu:

" Tabii ki de biliyorum hayatım, her ne kadar sana hepsinde eşlik edemesemde karımı iyi tanıyorum. "

Demiştim. Biraz sakinleşmek benim için en iyisi olurdu ve öyle de yapmalıydım. Bu merak Vasili' i gerginleştirmeye başlamış ve derin bir nefes alıp arkasına yaslanmıştı. Rahatlamış mıydı, bilinmez ama öyle görünmeyi ve öyle düşünmeyi istiyordu. Yönelttiği; yemek seçme sorusuna cevap beklerken merakının iştahını kapattığını farkedip sadece dinlemeye koyuldu. Monica tekrardan konuşmaya başlamıştı ki Vasili yine heyecanlanmış ve son sürat merakıyla dinlemeye koyulmuştu:

"Bilmem fark etmez. Açıkçası pekte aç olduğum söylenemez.”

Demişti. Heyacanın ve merakın gereksiz olduğunu düşünmeye başlamıştım ki Monica bu önemli şeyi söylemek için uygun olduğunda söylerdi zaten arkasına yaslanmış ve ağzını konuşmak için aralamıştı ancak Monica, Vasili' in elini tutmuş ve tekrardan konuşmaya başlamıştı. Vasili ise kabalık etmeyip ağzını kapatmış ve dinlemeye başlamıştı:

“Imm… Şey… Hamileyim.”

Üst üste gelen hızlı cümleleri dinledikten sonra konuşmaya başladı:

" Aslına bakarsan benim de şu önemli konu olayından dolayı iştahım... Ne ? Hamile misin? "

Demişti. Monica' ın hamile olduğunu biraz geç anlamıştı. Anlaşılan yine heyecanına ve merakına yenik düşmüştü. Ne diyeceğini, ne yapacağını hiç bilmiyordu. Monica' a bakıyor ve kendisine gülümseyen güzel bir surat görsede kendi suratında hala şaşkınlık ifadesi yer alıyordu. Monica' ın tuttuğu elini alttan çekip, üstüne koydu. Diğr elini ağzına götürüp tekrardan masaya yaklaştırdı. Bu aptalca hareket bir kaç defa daha tekrarlandıktan sonra kendine gelmeye başlamış ve bu şaşkın ifadesinin yerini büyük bir gülümseme almıştı. Sevinmişti hemde çok. Bir çocuğu olacaktı ve bu gerçekten çok güzel bir şeydi. Yüzündeki tebessüm yavaşça silinmişti ve konuşmaya başladı:

" Hayatım boyunca etrafımda hep doğru ilişki yaşayabileceğim insanlar vardı ama ben her seferinde yanlış kişileri seçtim. Beni üzecek ve ya benim üzebileceğim kişileri. Bunu söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama ilk cinayetimi de bu doğrultuda işlemiştim ve sadece 16 yaşındaydım. Her neyse yıllar sonra hayatımda tanıdığım ve tanıyabileceğim eşsiz bir kişi buldum. Bütün eski sayfalardaki yanlışların aksine bu çok doğru bir karardı. Seninle evlendik ve seni çok seviyorum. Şimdi karşımdasın ve bana bir çocuk vereceğini söylüyorsun. Bunun beni ne kadar çok sevindirdiğini bilemezsin hayatım. Seni çok seviyorum. "

Dedi. Ayağa kalktı ve sandalyesini Monica' ınkinin yanına çekip ona sıkıca sarıldı. Ayrıldıklarında dudağına uzun bir öpücük kondurdu. Öpücüğünde sonlandığı noktada Monica' ın gözlerine dikkatlice bakıp elini karısının karnına götürüp konuştu:

" Demek bir çocuk ha? "

Demişti. Vasili' in ilk çocuğu olacaktı. Duygulanmak elde değildi. Bu hayallerinden biriydi.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 11:46 am

Monica heyecandan ard arda konuşuyordu. Aniden söylemesi Vasili’de büyük bir şaşkınlık yaratmıştı. *Keşke yavaş yavaş söyleseydim* diye düşünmeden edemiyordu.

" Aslına bakarsan benim de şu önemli konu olayından dolayı iştahım... Ne ? Hamile misin? "

Monica ‘Evet yanlış duymadın.’ dercesine başını salladı. Minicik elleri, ayakları, belki de ton ton bir yanaklara sahip bir bebek. İkisinin bebeği… Heyecandan olsa gerek Vasili hala bir tepki vermemişti. Yüzündeki şaşkınlık ifadesi Monica’yı önce korkutsa da bu korkusu Vasili’nin konuşmasıyla yerini ortak mutluluğa bırakmıştı. Monica Vasili’yi izlemekten büyük zevk alıyordu. Birkaç saniye sonra Vasili kendine gelmeye başlamış ve bu şaşkın ifadesinin yerini büyük bir gülümseme almıştı.

" Hayatım boyunca etrafımda hep doğru ilişki yaşayabileceğim insanlar vardı ama ben her seferinde yanlış kişileri seçtim. Beni üzecek ve ya benim üzebileceğim kişileri. Bunu söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama ilk cinayetimi de bu doğrultuda işlemiştim ve sadece 16 yaşındaydım. Her neyse yıllar sonra hayatımda tanıdığım ve tanıyabileceğim eşsiz bir kişi buldum. Bütün eski sayfalardaki yanlışların aksine bu çok doğru bir karardı. Seninle evlendik ve seni çok seviyorum. Şimdi karşımdasın ve bana bir çocuk vereceğini söylüyorsun. Bunun beni ne kadar çok sevindirdiğini bilemezsin hayatım. Seni çok seviyorum. "

Monica hamileliğin verdiği duygusallıkla sık sık gözlerinin dolduğunu hissediyordu. Yine gözleri dolmuştu. Bu sözler karşısında söyleyeceği o kadar çok şeyler vardı ki ama sözcükler boğazına düğümlenmişti. Onun yerine gözleri yaşlanmış bir şekilde "Bende seni çok seviyorum" demekle ve gülümsemekle yetindi.

Vasili konuşmasını bitirdikten sonra ayağa kalktı ve sandalyesini Monica'ya yaklaştırıp yanına çekti ve ona sıkıca sarıldı. Ayrıldıktan sonra dudağına etkileyici bir öpücük kondurdu. Bu aralar Monica'nın ihtiyacı olduğu en önemli iki şeydi bunlar... Daha sonra dudaklarını ayırıp elini Monica’nın karnına götürmüştü:

" Demek bir çocuk ha? "

Nedense ikiside inanamıyordu. Monica karnının üzerinde duran Vasili'nin elini sıkıca kavradı. Gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladı:

“Evet, bir çocuk ikimizin çocuğu… O kadar çok mutluyum ki anlatamam. Bebek iki aylık ultrasonda görünebiliyor ama o kadar çok net değil. Üçüncü ayda daha net görebilme şansımız olacak ve cinsiyetide bu ayda belli olacak. “ Monica yüzündeki büyük gülümseyle, istekle, mutlulukla bebek hakkında bilgi verdikten sonra kendisi hakkında da bilgi vermeye başladı. “Bu dönemler en önemli dönemi hem benim hem onun için. Bu dönem bende bir takım değişiklikler görebilirsin. Doğal bir şey ama sen kendini önceden 'katlanılamaz bana' hazırla. Biraz bahsedeyim bebekten önce bunlara ve bana hazır olsan iyi edersin. Bende sinirlilik, gereksiz gerginlik, sık sık ağlama, kaygı ve mantıksız davranışlar görebilirsin. Yani birçok duygusal değişiklikler… O zamanlar sadece senin bana sımsıkı sarılmanı istiyorum. Ne dersem diyeyim, ne söylersem söyleyeyim, benim yanımdan hiç ayrılma olur mu? Beni hiç yalnız bırakma... Bu aralar sana her zamankinden daha da çok ihtiyacım var ne olursa olsun ellerimi sakın bırakma olur mu?“ Mutlu anlatım yerini üzüntüye bırakmıştı. Yine duygusallaşmıştı. Elinde olan bir şey değildi bu. ‘Yalnız bırakma’ deyince aklına gelmişti. "Yanımda olacak mısın? Yoksa yine beni ve artık bizi bırakıp gidecek misin? ”

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 10:22 pm

Hala olayın şokundaydı ve mutlu bir şekilde Monica' ı izliyordu. " Bana bir çocuk verecek. " cümlesi aklında sürekli tekrarlanıyordu. Evleneli çok olmamıştı ve Monica' a uzun zamandır bu konuyu açmaya çalışıyordu ancak biraz acele ettiğimi düşünmesini istememişti. Şimdi bu çocuk isteği tek kişilik olmadığını anlayabiliyordu. Monica' ın bunu hızlı söylemesi Vasili' in davranışlarında bir gariplik yaratmış ve neredeyse heyecandan kalbi duracaktı. Şimdi sadece beklediği cevap " Evet, hamileyim. " gibi bir cevaptı ve cevabını almıştı; Monica evet dercesine başını sallamış ve gülümsemişti. Vasili, Monica' ı izliyor ve bundan da oldukça keyif alıyordu. Yine de konuşmaya hazır hissedemiyordu hele ki söylediği uzun cümleden sonra bir süre susabileceği kanaatine vardı.

"Bende seni çok seviyorum"

Demişti Monica. Vasili sadece gülümsemekle yetinmişti. Kelimeleri ifade etmek zorlaşıyordu Vasili için. Sadece Monica' ın karnında ki eline bakıyor ve sevincine sevinç katıyordu. Hayatında hep güzel bir evlilik kurup evin içinde koşuşturan çocukları görmek istemişti ancak gördüğü çocukların hepsi yeğenleriydi. Şimdi ise kendi çocuğunu rahatça görebilecekti. Monica ağzını aralayıp konuşmaya başladığında Vasili gözlerini karısının gözlerine çevirip dinlemey koyuldu:

“Evet, bir çocuk ikimizin çocuğu… O kadar çok mutluyum ki anlatamam. Bebek iki aylık ultrasonda görünebiliyor ama o kadar çok net değil. Üçüncü ayda daha net görebilme şansımız olacak ve cinsiyetide bu ayda belli olacak. “

Demişti. Vasili gülümsemişti. Monica' ın mutlu olması Vasili' i de mutlu etmişti. Söyleyecek bir şeyler arıyordu. Gerçekten kelimeleri ifade edebilecek durumda değildi. Belki fazla abartıyordu ama şu anda abartmak Vasili' e oldukça normal geliyordu. Normal gelmese bile abartmak şu anda hoşuna gidiyordu.

"Evet, ikimizin çocuğu... Bende çok mutluyum. Hayatımın aşkıyla evlenip onunla bir çocuğumuzun olması gerçekten beni çok mutlu ediyor. İki aylık mı? Daha önce hiç belirti olmadığına veya benim o belirtileri anlayamadığıma inanamıyorum. Bebeğimizi görmek için can atıyorum ve cinsiyeti benim için önemli değil sağlıklı olması yeterli ancak yalan söyleyemem bir erkek çocuğumun olması fena olmazdı."

Demişti. Son cümlesi yüzünde ki gülümsemeyi arttırmış ve bebeğinin cinsiyetini merak ediyordu ama dediği gibi sağlıklı olması daha önemliydi. Konuşmasını bitirdikten sonra Monica söze girmişti. Monica' ın sözünü kestiğini anladığında yüzü hafiften kızarsada karısının karnında ki elini tutması rahatlatmıştı:

“Bu dönemler en önemli dönemi hem benim hem onun için. Bu dönem bende bir takım değişiklikler görebilirsin. Doğal bir şey ama sen kendini önceden 'katlanılamaz bana' hazırla. Biraz bahsedeyim bebekten önce bunlara ve bana hazır olsan iyi edersin. Bende sinirlilik, gereksiz gerginlik, sık sık ağlama, kaygı ve mantıksız davranışlar görebilirsin. Yani birçok duygusal değişiklikler… O zamanlar sadece senin bana sımsıkı sarılmanı istiyorum. Ne dersem diyeyim, ne söylersem söyleyeyim, benim yanımdan hiç ayrılma olur mu? Beni hiç yalnız bırakma... Bu aralar sana her zamankinden daha da çok ihtiyacım var ne olursa olsun ellerimi sakın bırakma olur mu?“ --- "Yanımda olacak mısın? Yoksa yine beni ve artık bizi bırakıp gidecek misin? ”

Demişti. Vasili, etrafta ki sessizliği bozarak konuşmaya başladı:

" Bu dönemde sana hep yardımcı olmaya çalışacağım, hem senin hemde bebeğimiz için. Sen de ki değişikler pek umrumda olmaz çünkü sen benim her şeyimsin. Ben senin gergin, sinirli, ağlama ve benzeri şeylerde her zaman sana destek çıkacağım sadece hamile durumunda değil, hayatının benimle geçireceğin bütün anında öyle olacağım. Ayrıca sana her böyle durumlarda sarılacağım. Sıkı sıkı... Imm ve ne söylersen söyle senden ayrılmayacağım bundan emin olabilirsin. Benim sana her zaman ihtiyacım oluyor ve ellerini bırakmayacağım. --- Canım ben seni hiç bir zaman bırakmadım ki sadece iş gezilerine zorunlu olarak gittim ama yine de bundan sonra seni, sizi bırakıp hiç bir yere gitmeyeceğim. Bundan emin olabilirsin.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 10:42 pm

" Bu dönemde sana hep yardımcı olmaya çalışacağım, hemsenin hemde bebeğimiz için. Sen de ki değişikler pek umrumda olmaz çünkü sen benim her şeyimsin. Ben senin gergin, sinirli, ağlama ve benzeri şeylerde her zaman sana destek çıkacağım sadece hamile durumunda değil, hayatının benimle geçireceğin bütün anında öyle olacağım. Ayrıca sana her böyle durumlarda sarılacağım. Sıkı sıkı... Imm ve ne söylersen söyle senden ayrılmayacağım bundan emin olabilirsin. Benim sana her zaman ihtiyacım oluyor ve ellerini bırakmayacağım. Canım ben seni hiç bir zaman bırakmadım ki sadece iş gezilerine zorunlu olarak gittim ama yine de bundan sonra seni, sizi bırakıp hiç bir yere gitmeyeceğim. Bundan emin olabilirsin.”

Monica istediği cevabı aldığına emindi. Bir şeyler söylemekyerine Vasili’ye sımsıkı sarıldı. Gözlerindeki yaş yerini damlalara bırakmıştı. Bayanlar için hamileliğin tek kötü yanı kilo almaları olmasına karşın Monica bunu umursamıyordu. Hiç rahatsız olmuyordu. Aksine tartının üzerine çıkmak onun için büyük bir zevke dönüşmüştü…

Bir süre öylece sessizce oturdular. Taa kii Monica yerinden fırlayana kadar bir eliyle karnını bir eliyle ağzını tutuyordu. Sık sık olan bir şeydi bu aslında ama Monica buna alışamamıştı. Etraftaki meraklı gözlere aldırmadan derin bir nefes aldıktan sonra tekrar yerine oturdu. Vasili’nin telaşlı gözlerine bakarak “ Yok bir şeyim merak etme bu sık sık oluyor ve olmakta zorunda. Herşey yolunda gidiyor demektir.” dedi içten bir gülümsemeyle ve tekrar Vasili’nin elini karnına koydu.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 11:00 pm

Konuşmalarının bittiği zamanda sıkıca sarılmışlardı. Vasili, Monica' a zarar vermek istemiyordu ki bu yüzden çok sıkmasa da sıkıca sarılıyordu. Monica' ı çok seviyor ve geçen her saniyede ona olan bağlılığı artıyordu. Şimdi ona ve bebeklerine gelen zarar Vasili' i delirtebilirdi. Hatta delirtmekten daha çok şeylerde olabilirdi. Vasili onlara zarar gelmesi durumunu aklından çıkarmaya çalışsada pek başarılı olamıyordu. Sadece korkuyordu onlara bir şey olmasından korkuyordu. Sessizce oturmuş ve hayatının aşkına sarılma keyfini yaşamak istiyordu ama Monica yerinden fırlamasıyla bu keyiften biraz uzaklaşmıştı. Şimdi korkmuş ve neler olduğunun farkına varmaya çalışıyordu.

" Monica..."

dedikten sonra etrafa bakınmaya başladım ki tam yerimden kalkacakken Monica yerine oturup Vasili' in elini tekrardan karnına koydu. Konuşmaya başlamıştı bile:

“ Yok bir şeyim merak etme bu sık sık oluyor ve olmakta zorunda. Herşey yolunda gidiyor demektir.”

Demişti. Vasili derin bir nefes almıştı rahatlamış ve gülümsüyordu. Bunların hala gerçek olabildiğine inanmıyordu. İnanamıyordu. Çok mutlu ve sabırsızdı. Vasili şimdi aklına takılan bir soruyu ve bir de isteği yöneltecekti sevdiği kadına:

" Cinsiyetini ne zaman öğreniriz? --- Eğer ki bebeğimiz erkek olursa en azından bir isminin Michael olmasını istiyorum. Çünkü eğer babam beni evlat edinip beni o rezil hayattan kurtarıp buraya getirmeseydi, seninle hiç tanışmış olmayacaktım ve şu anda karnın da ki olmayacaktı. En azından benim bebeğim olmayabilirdi. "

dedi.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 11:25 pm

Vasili Monica’nın konuşmasından sonra rahatlamış görünüyordu:

" Cinsiyetini ne zaman öğreniriz? --- Eğer ki bebeğimiz erkek olursa en azından bir isminin Michael olmasını istiyorum. Çünkü eğer babam beni evlat edinip beni o rezil hayattan kurtarıp buraya getirmeseydi, seninle hiç tanışmış olmayacaktım ve şu anda karnın da ki olmayacaktı. En azından benim bebeğim olmayabilirdi. "

” Üç aylıkken öğrenebiliriz. Anlıyorum tabiî ki olabilir. Hatta ismini tamamıyla sen koymaya ne dersin?” Monica bunu bütün kalbiyle istiyordu. O yanında olmadığında en azından adını koyduğu, ikisinden de bir parça taşıyan bebeğiyle teselli bulabilirdi.

"Imm… Bu arada hani birkaç hafta önce bir şey sormuştun ya… İşimle ilgili… İyice düşündüm ve bırakmak istiyorum. Aile adına çalışmak istiyorum. Böylece bebeğimize de bakacak bol zamanım olur. Kötü dadılara emanet etmek istemeyiz öyle değil mi?"

Yine Vasili'nin cevap vermesine fırsat bırakmadan ard arda konuşmuştu.

Konu: Geri: En güzel mutluluk C.tesi Eyl. 05, 2009 11:41 pm

Vasili kendisi için önemli bir şey sormuş ve cevabıda merak la bekliyordu. Monica ile tartışmak yapacağı son şeylerden biri olsada Michael ismi Vasili' e çok şey ifade ediyordu ve etmeliydi de. Gerçek soyadını şimdilerde sahte soyad olarak kullanmak belki ağırına gidebilirdi ancak hayır gitmiyordu. Babası, Vasili' e bir çok fırsat sunmuştu hepsinden önce hayatının aşkıyla yaşadığı ilişkide büyük rol oynamıştı ki Monica' ı ilk kez babası rahatsızlandığında görmüştü. Şimdi bütün düşüncelerden arınıp Monica' ın cevabını bekliyordu.

” Üç aylıkken öğrenebiliriz. Anlıyorum tabiî ki olabilir. Hatta ismini tamamıyla sen koymaya ne dersin?”

Demişti. Ahh tabi ya Monica bunu daha önceden de söylemişti ancak Vasili o heyecanla gerçektende pek bir şey hatırlamıyor ve duymuyordu. Üç aylıkken çocuğumun cinsini öğreneceğim ha bu güzel bir şey. Vasili daha öncelerden sadece erkek çocuk istiyordu ki bu mafya ailelerinde sık rastlanan bir şeydi ancak çocuğun olacağı haberi ilk kulağına geldiğinde erkek olsun veya kız olsun demek yerine sağlıklı olsunda gerisi önemli değil diye diyorsun. Vasili bebeklerinin isminin hepsini koymak istemiyordu en azından bir ikinci ismi daha olmalıydı ve bu ikinci ismi Monica koymalıydı diye düşünüyordu. Tam konuşacaktı ki Monica' ın konuşmasıyla susup dinlemeyi tercih etti:

"Imm… Bu arada hani birkaç hafta önce bir şey sormuştun ya… İşimle ilgili… İyice düşündüm ve bırakmak istiyorum. Aile adına çalışmak istiyorum. Böylece bebeğimize de bakacak bol zamanım olur. Kötü dadılara emanet etmek istemeyiz öyle değil mi?"

Demişti. Bu gün neler oluyordu böyle istekleri bir bir yerine gelmeye başlamıştı. Bu haberde Vasili' i oldukça sevindirmişti ki aklından bu sorusu tamamen uçup gitmişti. Bundan sonra Monica hastahane için çalışmak istesede Vasili itiraz ederdi. Hem dadılara pek güvendiğide söylenemezdi.

" Şey... Tatlım biliyor musun, bu gün beni bir çok kez sevindirdin ama yine de bebeğimizin iki ismi olmasını ve diğer isminide senin koymanı istiyorum. O bizim ilk çocuğumuz ve... Bilemiyorum bunu paylaşsak daha iyi. Ayrıca bu meslek meseleside halledilmiştir. Artık işe falan gitmiyorsun sadece aile şifacımızsın ve evet hem bol zamanın olur hem de ben dadı istemiyorum. Bu dadı meselesinide halletmemiz iyi oldu. Kendi bebeğimize kendimiz bakabiliriz. "

Dedi gülümseyerek.

Konu: Geri: En güzel mutluluk Paz Eyl. 06, 2009 3:00 am

" Şey... Tatlım biliyor musun, bu gün beni bir çok kez sevindirdin ama yine de bebeğimizin iki ismi olmasını ve diğer isminide senin koymanı istiyorum. O bizim ilk çocuğumuz ve... Bilemiyorum bunu paylaşsak daha iyi. Ayrıca bu meslek meselesi de halledilmiştir. Artık işe falan gitmiyorsun sadece aile şifacımızsın ve evet hem bol zamanın olur hem de ben dadı istemiyorum. Bu dadı meselesini de halletmemiz iyi oldu. Kendi bebeğimize kendimiz bakabiliriz. "

“ Benim için ismi, cinsiyeti hiç önemli değil. O sonuçta ikimizin bebeği ismini sen koymuşsun ben koymuşum ne fark eder? Hem daha bunu düşünmemiz için yedi ayımız var. “ gülümsedi o ana kadar bebeğin cinsiyeti hakkında hiçbir şey düşünmediğini fark etti. Kız olsa mı sevinirdi yoksa erkek mi? Tabiî ki de ikisine de çok sevinirdi ama Vasili’nin konuşmasından sonra erkek çocuk olmasını daha da istemeye başlamıştı. Monica konuşmasına devam etti: “Dadı meselesinde sana katılıyorum ama meslek meselesi biraz sorun olabilir. Yani ben alışmıştım oraya alışkanlıklar hemen değişmez biliyorsun. Bu benim için büyük bir sorun olacak sanırım.” . Konuştukları her konu tatlıya bağlanmıştı. Zaman epey ilerlemişti. Monica artık evlerine dönmeleri gerektiğini düşünüyordu. Kendisini bitkin ve halsiz hissediyordu. “Artık kalkalım mı?”

Konu: Geri: En güzel mutluluk Paz Eyl. 06, 2009 10:49 am

“ Benim için ismi, cinsiyeti hiç önemli değil. O sonuçta ikimizin bebeği ismini sen koymuşsun ben koymuşum ne fark eder? Hem daha bunu düşünmemiz için yedi ayımız var. “

Bu cümle isim konusunda fazla durulmaması gerçeğini ortaya çıkarıyordu. Vasili bu konuyu uzun bir süreliğine kapatmış ve gülümsemeye başlamıştı. Bu gün gerçekten çok mutluydu. Bu aşırı derecede ki mutluluk saçma sapan cümleler kurmasını sağlasada Monica' ın kurduğu cümleler çok hoşuna gidiyordu. İçinden geçirdiği: "Evet tatlım daha yedi ayımız var." cümlesini dışa vurmak istesede Monica' ın konuşmasıyla susmuş ve dinlemeye koyulmuştu:

“Dadı meselesinde sana katılıyorum ama meslek meselesi biraz sorun olabilir. Yani ben alışmıştım oraya alışkanlıklar hemen değişmez biliyorsun. Bu benim için büyük bir sorun olacak sanırım.”

Demişti. Evet zor olabilirdi ama üçü içinde en iyisi bu olur du ki birbirlerini daha sık görürlerdi. Bu sevindiriyordu Vasili' i ama uyum konusunda da Monica' ın zorluk çekmesini pek istemiyordu. Hala hiç bir şey söyleyememişti. Monica ise:

“Artık kalkalım mı?”

dediğinde Vasili gülümseyerek konuşmaya başladı:

" Normalde bir şey yemeden seni hiç bir yere bırakmazdım ama bebeğimiz bu seferlik seni benden kurtardı. Öyleyse eve gidelim. Ben üstün başarımla bir şeyler hazırlarım, sende biraz dinlenirsin."

Demişti. Yemek hazırlama konusunda oldukça berbattı zaten konuşmasının o anında dalgaya vumuştu. Ayağa kalktığında sanki karnı burnunda hamile birisii kaldırıyormuş gibi Monica' ı kaldırıp yavaşça arabaya bindirdi. Daha sonra kendiside arabasına binip oradan ayrıldılar.

Rol Oyun Dışı = Rol Oyunu Bitmiştir !

» Tartışma İle Başlayan Güzel Şey*