Bir gün,hayatım bana fazla sıkıcı gelmişti.Her gün aynı şeyleri,aynı kişilerle yaptığımın yeni farkına varıyordum.O an,geçmişim,ailem ve akrabalarım ile ilgili hiçbir şey bilmediğimi fark ettim.
Benim de bir ailem olmalıydı.Ailem ile ilgili tek bildiğim,beni bu yaşıma kadar her zaman koruyan ve beni adeta anne şefkati ile büyüten ablam Josefa'ydı.Hayatta en önemli, varlıklarımdan biriydi o.Böyle içine kapanık ve arkadaş canlısı olmayan birisi olmamın sebebi,hep kötü şartlarda yaşamış olmamdı.
Ailemi gerçekten çok merak ediyordum.O gece uyuyamadan onlarla ilgili şeyleri nasıl öğrenebileceğimi düşündüm.Onlarla ilgili en ufak şey bile benim için çok değerliydi.
Kütüphanede ailem ile ilgili bilgileri bulabileceğimi düşündüm.Orada her konu ile ilgili bilgi bulunurdu.Belki ailem ile ilgili bilgilere de oradan ulaşabilirdim.Kütüphaneye gece yarısı,kimsenin haberi olmadan gidecektim.
Kütüphaneye gitmek için ilk olarak ortak salona gittim.Ortak salonun koridorlarında yürürken,bir ses duydum.Bu,ortak salonun görevlisiydi.Ona gözükmemek için sessiz bir şekilde saklandım.Görevli gidince hemen oradan çıktım.Yatakhaneye gittiğimde orada bir eşyaya çarpıp kırdım.Orada yatan bir öğrenci sesleri duyarak uyandı.Yine saklandım ve o gittikten sonra oradan çıktım.
Kütüphaneye doğru yöneldim.Kütüphanede kitapları kurcalayıp ailemle ilgili bilgileri içeren kitaplar ararken içimde değişik şeyler hissettim.Sanki ailemi bulacaktım.Malesef hislerim yanlıştı.İçeri giren görevliydi.Yine saklanmayı denedim.Ama bu sefer şans benden yana değildi ki görevli nefes seslerimi duydu."Kim var orda ?" diye bağırdı.Ortaya çıkmadım ve saklandığım yerde durmaya devam ettim.Kalbimin atış seslerini duyabiliyordum.Biraz bekledikten sonra görevli bu sefer daha sinirli ve sert bir sesle "Kim var orda ?" diye bağırdı.Görevliyi daha fazla sinirlendirmeden ortaya çıktım ve "Benim,özür dilerim." dedim.Görevli "Burada ne işin var?" dedi.Ona gerçekleri anlatıp anlatmamak arasında kararsız kalmıştım.Gerçekleri söylemeye karar verdim ve başımı öne eğip utangaç bir ifadeyle "Aile geçmişimi öğrenmek için geldim,onları hayatımda hiç görmedim ve beni bu yaşa kadar ablam büyüttü.Onlarla ilgili şeyleri belki burda öğrenirim diye düşündüm ve son bir ümit buraya geldim." dedim.
Görevli yüzüme baktı ve "Buraya tek başına gelmen çok yanlış,ailenle ilgili şeyleri burada bulacağını sanmıyorum.Bence başına daha çok bela açmadan buradan git yoksa seni müdüre söylemek zorunda kalırım.Seni son bir kerelik affediyorum.Aileni merak etmen kötü birşey değil ama onları burada bulamassın.Şimdi buradan git." dedi.
Çok korkmuştum.Arkama bile bakmadan koşarak oradan uzaklaştım.Ama hala hiçbir şey bilmiyordum.Sanırım ailemle ilgili şeyleri öğrenmem imkansızdı.
